Πραγματοποιήθηκαν χτες 12 Νοεμβρίου 2023 και ώρα 19.00′ στη Φιλολογική Στέγη Πειραιώς τα εγκαίνια της έκθεσης του Πειραιώτη ζωγράφου Τάκη Βίνη που έφυγε πριν ένα χρόνο από τη ζωή.

Μέσα στην κατάμεστη αίθουσα της φιλόξενης φιλολογικής Στέγης υπήρχε έντονο κλίμα συγκίνησης για το έργο του καλλιτέχνη που παρουσιάστηκε πρώτη φορά στον Πειραιά (εν ζωή είχαν γίνει αρκετές εκθέσεις του στην Αθήνα).

Για τον καλλιτέχνη, ζωγράφο εικαστικό, γελοιογράφο, γλύπτη μίλησε η αδερφή του Δήμητρα Βήνη και φίλοι του.

Η γελοιογραφία ήταν η πρώτη συγκροτημένη απόπειρα τέχνης από την σχολική του ηλικία. Στην εφηβεία του καταπιάστηκε με το χρώμα και επειδή η ζωγραφική ήταν ακριβό χόμπι εκείνη την εποχή, άρχισε να ζωγραφίζει σε παλιά ξύλα, κόντρα πλακέ και άλλες επιφάνειες ενώ πειραματιζόταν διαρκώς με το χρώμα σε σκόνη και τις αναμείξεις του.

Τα πρώτα του έργα ήταν τοπία ωστόσο πολύ γρήγορα πέρασε σε θέματα πιο εσωτερικά. Ήταν η εποχή που είχε κυκλοφορήσει ο Σταυρός του Νότου σε ποίηση Καββαδία και γοητευμένος από τα τραγούδια και τη μουσική έπαιζε ατέλειωτες ώρες με την κιθάρα του ενώ σχημάτιζε μέσα του τα ονειρικά τοπία των ταξιδιών του.

Το ταξίδι ήταν η πρώτη και τελευταία του αγάπη. Το ταξίδι σε άγνωστες θάλασσες ήταν το δικό του, το κυρίαρχο ονειρικό ταξίδι. Κάποτε σαν άλλαζε μοτίβο έπιανε το άλογο, την άλλη μεγάλη του αγάπη, το άλογο με τον Δον Κιχώτη κεντρικό του ήρωα. Προτίμησε τα ΤΕΙ γραφιστικής γιατί τότε το 1986 το επάγγελμα ήταν πιο σημαντικό για την επιβίωση και άνοιξε γρήγορα το δικό του ατελιέ στη Ν Ιωνία.

Δημιούργησε μια πολύ μεγάλη γκάμα έργων από θεατρικές αφίσες, εικονογραφημένα παραμύθια που εκδόθηκαν, χειροτεχνίες, βιβλία και γλυπτά όπως το μνημείο του Θεόφιλου στην Πετρούπολη. Παρά τις ατέλειωτες ώρες εργασίας του δεν εγκατέλειπε ποτέ την ζωγραφική. Ο Δον Κιχώτης έγινε το αγαπημένο του σύμβολο του μαχητή της προσωπικής ελευθερίας για έναν κόσμο ιδανικό. Το άλογο ήταν σύμβολο της φυγής όπως και η βάρκα. Τα ταξίδια του ξεδιπλώνουν τις φάσεις της ψυχικής του ζωής από την εφηβεία του μέχρι το τέλος. Ξεκινάει με πειρατικά πλοία συναντιέται με τις σειρήνες ώσπου ο ναυτικός του τελικού σταδίου αντικρίζει έναν σταυρό κι ο καβαλάρης στο τέλος ξεπεζεύει έχοντας πλέον συντροφιά έναν υπομονετικό γαϊδαράκο.

Οι ήρωες του ήταν αυτοί που δεν δικαιώθηκαν, επαναστάτες που πλήρωσαν με τη ζωή τους την πίστη στο ιδανικό τους όπως ο Λούης Τίκας, οι Σακκο και Βανζετι , ο Ομηρικός Θερσίτης αντι-ήρωας που τόλμησε να προσβάλλει τον Αγαμέμνονα. Ο Πειραιάς, η πόλη που τον πλήγωνε και τον τροφοδοτούσε διαρκώς με παραστάσεις, ξεδιπλώνεται στα έργα του μέσα από την εργατική τάξη αλλά και τις «Ιστορίες του λιμανιού».