Η Θεοδώρα Μαργαρίτη δώρισε στη Φιλολογική Στέγη Πειραιώς τη συλλογή βιβλίων των γονιών της αποτελούμενη από 250 βιβλία.

Οι γονείς της Ευριπίδης και Υβόνη Μαργαρίτη υπήρξαν καθηγητές φιλόλογοι, συμφοιτητές, σύζυγοι, σύντροφοι στη ζωή για 50 χρόνια.

Ο Ευριπίδης γεννήθηκε σε ένα μικρό χωριό της Καρδίτσας, από αγροτική φτωχή οικογένεια και έχει τέσσερα αδέρφια. Παρά τις δυσκολίες κατάφερε να σπουδάσει στη Φιλοσοφική Σχολή της Θεσσαλονίκης. Υπηρέτησε τα περισσότερα χρόνια σε νυχτερινό Λύκειο στους Αμπελόκηπους, από όπου και συνταξιοδοτήθηκε.

Πάντα αγαπητός στους μαθητές του, ήπιων τόνων, γλυκός άνθρωπος, με κατανόηση και φιλότιμο, με ροπή προς τη Φιλοσοφία, την αρχαία ελληνική σκέψη και το Μαρξισμό συχνά παρασυρόταν σε ατέρμονες συζητήσεις για τη ζωή και το θάνατο, την εκπαίδευση, την πολιτική, πάντα με ουσία και εμβάθυνση και χωρίς δογματισμούς.

Η Υβόνη με καταγωγή από το Σουφλί του Έβρου, προερχόταν από αστική εύπορη οικογένεια. Ο πατέρας της ήταν δικηγόρος και η μητέρα της δασκάλα. Είχε δύο μεγαλύτερες αδερφές. Λόγω πολιτικών φρονημάτων του πατέρα της η οικογένεια κυνηγήθηκε, διασκορπίστηκε και έχασε την περιουσία της. Η Υβόνη σπούδασε επίσης στη Φιλοσοφική Σχολή της Θεσσαλονίκης. Η οργανική της θέση ήταν σε ένα Γυμνάσιο στον Ταύρο, από όπου και συνταξιοδοτήθηκε.

Υπήρξε πιο τυπική καθηγήτρια, συνεπής, υπεύθυνη, ακριβοδίκαιη και ιδιαιτέρως εργατική. Ήταν και αυτή εξαιρετικά αγαπητή από τους μαθητές της, μια και νοιαζόταν για όλους ανεξαιρέτως. «Επιτυχία του δασκάλου», όπως χαρακτηριστικά έλεγε, «δεν είναι να διαπρέψει ο άριστος μαθητής, αλλά να μάθει γράμματα και ο πιο αδύναμος». Και το έκανε πράξη.

Ο Ευριπίδης και η Υβόνη απέκτησαν δύο κόρες, τη Μαργαρίτα και τη Θεοδώρα. Μετά από αρκετά χρόνια σε επαρχιακά σχολεία, εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα, αρχικά στην περιοχή του Ζωγράφου. Έπειτα έφυγαν για 4 χρόνια στη Γερμανία για να εργαστούν σε ελληνικό σχολείο στις πόλεις Στουτγάρδη και Νυρεμβέργη και όταν επέστρεψαν στην Ελλάδα, έμειναν μόνιμα στο Χολαργό.

Η Υβόνη έφυγε απ’ τη ζωή το 2014, μετά από μάχη με τον καρκίνο που της χτύπησε την πόρτα για δεύτερη φορά. Ο Ευριπίδης μετά απ’ αυτό το πλήγμα δεν μπόρεσε ποτέ να ανακάμψει. Σήμερα βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη -με τη μεγάλη του την κόρη- παλεύοντας με την ανίατη ασθένεια της άνοιας.

Ετούτη η προσφορά που περιέχει σχεδόν το σύνολο των βιβλίων που βρίσκονταν στη βιβλιοθήκη τους, γίνεται αυτή τη στιγμή εν απουσία τους. Είναι όμως βέβαιο ότι δεν θα υπήρχε γι’ αυτούς καλύτερος προορισμός για τα βιβλία ετούτα από το να βρεθούν στα χέρια ανθρώπων με δίψα για μάθηση και μελέτη. Ας θυμόμαστε, λοιπόν, τους δύο αυτούς δασκάλους που έθεσαν σκοπό της ζωής τους να καλλιεργήσουν τη σκέψη και την κριτική ικανότητα στους μαθητές τους και να τους εμφυσήσουν τις αξίες του σεβασμού, της αξιοπρέπειας, της ελεύθερης βούλησης, της δικαιοσύνης, της δημοκρατίας.